کایروپراکتر یک متخصص طب فیزیکی است که در تشخیص و درمان اختلالات عصبی عضلانی متمرکز است، با تأکید بر درمان از طریق درمان دستی و یا دستکاری ستون فقرات کار می‌کند. اکثر متخصصان کایروپراکتیک به دنبال کاهش درد و بهبود عملکرد بیماران هستند و همچنین به آنها می‌آموزند که چگونه می‌توانند سلامت خود را از طریق ورزش، ارگونومی و سایر روش‌های درمانی برای درمان کمر درد حفظ کنند. کایروپراکتیک به طور کلی به عنوان درمان جایگزین یا درمان مکمل طبقه بندی می‌شود.
شرایط تحت درمان
متخصصان کایروپراکتیک از روش‌های غیر جراحی مختلف برای درمان بیماران مبتلا به انواع خاصی از موارد زیر استفاده می‌کنند:
- درد پایین کمر و یا درد پا (سیاتیک)
- گردن درد
- رگ به رگ شدن‌های تکراری
- سردرد
- آسیب‌های ورزشی
- صدمات تصادف رانندگی
- درد آرتروز.
گرچه در درجه اول تمرکز خود را روی معالجه اختلالات اسکلتی عصبی-عضلانی می‌گذارند، اما متخصصان کایروپراکتیک محدود به درمان مشکلات سیستم عصبی و اسکلتی عضلانی نیستند.
معاینه کایروپراکتیک
از لحاظ بسیاری از جنبه‌ها، معاینه کایروپراکتیک بسیار شبیه به روش‌های معاینه استاندارد است که توسط تمامی پزشکان انجام می‌شود. با این حال، روشی که متخصصان کایروپراکتیک برای بررسی ساختار و عملکرد ستون فقرات به کار می‌برند و سپس درمان‌های خاص کایروپراکتیک را تعیین می‌کنند، مراقبت‌های کایروپراکتیک را از سایر رشته‌ها متمایز می‌کند.
آزمون کایروپراکتیک درد پایین کمر
یک معاینه اولیه کایروپراکتیک برای کمر درد به طور معمول سه قسمت دارد: مشاوره، سابقه فرد و معاینه فیزیکی. تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی و معاینه اشعه ایکس نیز ممکن است انجام شود.
- مشاوره. بیمار با متخصص کایروپراکتیک ملاقات می‌کند و خلاصه ای از درد کمر خود را ارائه می‌دهد، مانند:
- مدت و دفعات علائم
- شرح علائم (به عنوان مثال سوزش، درد تپنده)
- مناطق درد
- چه چیزی باعث احساس درد بهتر می‌شود (به عنوان مثال نشستن، کشش)
- آنچه باعث می‌شود درد بدتر شود (به عنوان مثال ایستادن، بلند کردن)
- تاریخچه فرد. متخصص کایروپراکتیک با پرسیدن سوالات و یادگیری بیشتر در مورد نواحی مختلف تاریخچه بیمار، نواحی تحت شکایت و ماهیت کمر را مشخص می‌کند، از جمله:
- سابقه خانوادگی
- عادات غذایی
- سابقه درمان‌های دیگر (عمل جراحی، استئوپاتی، دارویی و سایر موارد)
- سابقه شغلی
- تاریخچه روانشناختی
- مناطق دیگر برای کاوش، اغلب براساس پاسخ به سوالات فوق تعیین می‌شوند.
- معاینه فیزیکی. یک متخصص کایروپراکتیک ممکن است از روش‌های مختلفی برای تعیین بخش‌های نخاعی که به درمان‌های کایروپراکتیک نیاز دارند استفاده کند، از جمله تکنیک‌های لمس استاتیک و حرکتی تعیین کننده قسمت‌های ستون فقرات که از نظر حرکت متحرک هستند (حرکت آنها محدود است) یا ثابت هستند. بسته به نتایج معاینه فوق، یک متخصص کایروپراکتیک ممکن است از آزمایش‌های تشخیصی اضافی مانند موارد زیر استفاده کند:
- اشعه ایکس برای تعیین محل ساب لوکسیشن (تغییر وضعیت مهره)
- دستگاهی که دمای پوست را در ناحیه پاراسپاینال تشخیص می‌دهد تا نواحی ستون فقرات را با واریانس دمایی قابل توجهی که نیاز به درمان دستی دارد، شناسایی کند.
تشخیص کایروپراکتیک
در ارزیابی کمردرد، تشخیص افتراقی با استفاده از مفهوم “تریاژ” در طبقه بندی آسیب‌های کمر به یکی از سه دسته، به راهنمایی پزشک متخصص کایروپراکتیک کمک می‌کند. این 3 دسته از تشخیص کایروپراکتیک شامل موارد زیر است:
- به طور بالقوه جدی: تومور، عفونت، شکستگی، مشکل عمده عصبی (سندروم دم اسبی)، زخم یا سوختگی موضعی، خونریزی طولانی مدت (هموفیلی)، مشکلات کاشت مفصل مصنوعی، مشکلات ضربان ساز قلب، عفونت مفصل
- مشکل عصب: وقتی ریشه عصب در ناحیه کمر پیچ خورده یا فشرده می‌شود و باعث رادیکولوپاتی (سیاتیک) می‌شود. دلایل معمول فشرده شدن ریشه عصب شامل فتق دیسک کمر ، اسپوندیلولیستز، تنگی نخاع است.
- غیر اختصاصی: کمردرد مکانیکی در ستون فقرات کمر. این نوع کمردرد شایع ترین حالت است و دردی را شامل می‌شود که هیچ دلیل قابل شناسایی برای آن وجود ندارد.
با تشخیص کایروپراکتیک از آسیب‌های بالقوه جدی، متخصص کایروپراکتیک به طور معمول بیمار را به یک متخصص مربوطه و احتمالاً به یک جراح ارجاع می‌دهد، و در صورت لزوم متخصص کایروپراکتور می‌تواند مراقبت‌های بیمار را با سایر متخصصان کمردرد مدیریت کند.
تنظیم دستی با کایروپراکتیک
دستکاری کایروپراکتیک یا درمان جابجایی با استفاده از کایروپراکتیک، یک روش شایع برای درمان کمردرد است. در این روش، یک متخصص کایروپراکتیک با دقت بر روی مهره‌هایی که الگوهای حرکتی غیرطبیعی دارند یا عملکرد نامناسب دارند، کار می‌کند.
هدف اصلی این روش درمانی کایروپراکتیک، کاهش گرفتگی و ناهنجاری در ستون فقرات است. با استفاده از این روش، دامنه حرکت ستون فقرات افزایش می‌یابد، تحریک عصبی کاهش می‌یابد و عملکرد بهبود می‌یابد. از طریق دستکاری کایروپراکتیک، تنش و فشارهای نامناسب در ستون فقرات کاهش می‌یابد و قابلیت حرکت و عملکرد ستون فقرات بهبود می‌یابد.
انواع متداول درمان کایروپراکتیک
گرما و سرما. متخصصان کایروپراکتیک ممکن است از گرما درمانی و یخ درمانی به صورت متناوب بهره ببرند تا به بیماران در درمان کمردرد کمک کنند. از کیسه‌های یخ می‌توان برای بی حسی کمر به مدت 10 تا 15 دقیقه استفاده کرد و سپس آن را با پد گرم کننده، کیسه حرارتی یا بطری آب گرم حرارت داد تا جریان خون به حالت قبل برگردد و بهبودی سریعتر را سبب شود.
- ورزش. متخصصان کایروپراکتیک ممکن است دستورالعمل‌هایی برای یک برنامه تمرینی با تمرکز بر کشش و تقویت کمر به بیماران ارائه دهند.
- ماساژ. متخصصان کایروپراکتیک ممکن است برای بهبود گردش خون، کاهش تورم و التهاب مربوط به کمر درد، و ترمیم سریعتر را به بافت‌های نرم ماساژ دهند.
- مدیریت رژیم غذایی. بسیاری از متخصصان کایروپراکتیک نکاتی را در مورد چگونگی کمک به رژیم غذایی بهبودیافته در کمر درد به بیماران ارائه می‌دهند و برخی ممکن است مکمل‌های غذایی را پس از دستکاری ستون فقرات توصیه کنند.
- اولتراسوند. با اولتراسوند، امواج صوتی، گرما درمانی عمیقی ایجاد می‌کنند که به بافت‌های نرم و مفاصل اعمال می‌شود. اساساً با میکروماساژ بافت‌های نرم و مفاصل، اولتراسوند درمانی نه تنها می‌تواند به کاهش کمر درد، سفتی و اسپاسم کمک کند بلکه باعث افزایش جریان خون و تسریع روند بهبودی می‌شود.
- دیاترمی. نوعی درمان موج کوتاه الکترو مغناطیسی است که از بافت نرمتر عبور می‌کند و گرما را به بافت‌های متراکم تر می‌رساند، دیاترمی باعث شل شدن عضلات و بافت‌های همبند، کاهش اسپاسم عضلات و تسریع روند بهبودی با افزایش گردش خون می‌شود. در درمان کایروپراکتیک با استفاده از دیاترمی، ناحیه تحت درمان معمولاً احساس گرما می‌کند.
- آب درمانی. آب درمانی با استفاده از آب و تغییر دما و فشار آن از طریق حمام‌های گرم، جکوزی‌ها، سونا یا کمپرس‌ها، بر واکنش بدن در برابر محرک‌های گرم و سرد متمرکز می‌شود. در علم کایروپراکتیک، از آب درمانی می‌توان برای کاهش حساسیت کمر درد از طریق محرک‌های سرما که درد را بی حس می‌کنند و استفاده از محرک‌های گرم برای تقویت جریان خون و بهبود سریعتر استفاده می‌شود.
- تحریک الکتریکی عضله. در طی این عمل کایروپراکتیک، الکترودهایی بر روی پوست قرار می‌گیرند که با هدف کاهش التهاب، کاهش اسپاسم عضلات و تسکین درد کمر، پالس‌های الکتریکی سبک را به مناطق مختلف بدن می‌فرستند.
- محرک‌های الکتریکی عصبی از راه پوست (TENS). واحدهای TENS متداول ترین شکل تحریک الکتریکی هستند که از الکترودهایی استفاده می‌کنند که در ناحیه دردناک قرار می‌گیرند و کاربر قادر به کنترل شدت تحریک الکتریکی است. اعتقاد بر این است که TENS به جلوگیری از انتقال سیگنال‌های درد در طول اعصاب کمک می‌کند و همچنین مسکن‌های طبیعی بدن، اندورفین‌ها را آزاد می‌کند.
- کشش. در ماساژ کششی کایروپراکتیک ممکن است بیمار دراز کشیده باشد در حالی که یک سیستم غلتک روی کمر حرکت می‌کند، و عضلات کمر را می‌کشد و ماساژ می‌دهد. متخصصان کایروپراکتیک ممکن است از کشش‌های دیگری استفاده کنند که باعث کشش ستون فقرات، از بین بردن فشار دیسک‌ها و کاهش فشار بر ریشه‌های عصب می‌شود (روشی که به آن رفع فشار نخاعی ستون فقرات به صورت غیر جراحی گفته می‌شود).
- اشعه مادون قرمز. در کایروپراکتیک، ممکن است از یک دوربین حرارتی برای تصویربرداری از رنگ‌هایی که جریان خون در کمر را نشان می‌دهند، استفاده شود. به عنوان مثال، رنگ قرمز نشانگر تابش IR بالاتر و جریان خون بیشتر در کمر است. پرتوی مادون قرمز ممکن است توسط متخصصین کایروپراکتیک برای افتراق تغییرات دمایی طبیعی از اختلافات غیر طبیعی و ارزیابی شرایط زمینه ای که باعث کمر درد هستند، استفاده شود.
- لیزر درمانی سرد. با لیزر درمانی سرد، ذرات انرژی در لیزر حمل می‌شوند و پس از نفوذ به سطح پوست توسط گیرنده‌های نوری غشای سلول جذب می‌شوند. سلول‌ها و بافت‌ها سپس این انرژی نوری را به انرژی بیوشیمیایی تبدیل می‌کنند و به یک فرآیند بیولوژیکی می‌انجامد که تصور می‌شود تورم، کمر درد و التهاب را کاهش می‌دهد و گردش خون را بهبود می‌بخشد.
- ارگونومی. در طی دوره مراقبتی روش کایروپراکتیک، متخصص کایروپراکتیک ممکن است اصلاحاتی مانند تغییر وضعیت کاری را که در خانه و یا محل کار استفاده می‌شود، توصیه کند. موفقیت یا عدم موفقیت در به دست آوردن نتیجه رضایت بخش بیمار ممکن است به طور مستقیم با اعمال اصلاحات ارگونومیک / مربوط به شغل یا یک فعالیت تحریک کننده مربوط به سرگرمی مرتبط باشد.
- تثبیت لگن. هنگامی که کمبود طول پا، صافی کف پا و یا بی ثباتی ساب تالار وجود دارد، متخصص کایروپراکتیک می‌تواند یک لیفت پاشنه کوچک را در کفش سمت پای کوتاه قرار دهد و یا برای کمک به ایجاد ثبات در لگن، پشتیبانی از قوس اصلاحی را تجویز می‌کند.
- آموزش بیمار. یک متخصص کایروپراکتیک ممکن است انواع مختلفی از کارها را در شیوه زندگی، از جمله برنامه‌های غذایی و تغذیه ای، مراقبت از خود و راهکارهای مقابله، به بیمار مبتلا به کمردرد توصیه کند.
دستکاری و درمان‌های کایروپراکتیک
با استفاده از دستکاری‌های خاص (جا انداختن کایروپراکتیک) همراه با یک یا ترکیبی از موارد فوق، هدف متخصص کایروپراکتیک از بین بردن تحریک سیستم ساختاری یا عصبی است که ممکن است یک عامل مهم در کمردرد بیمار باشد.
ورزش‌های قلبی عروقی و تقویت کننده همراه با مراقبت‌های کایروپراکتیک در کنترل کمردرد مهم هستند.
انواع تمرینات
بسیاری از تمرینات قابل اجرا برای کمر وجود دارد که برای بیمارانی که تحت مراقبت‌های کایروپراکتیک برای کمردرد هستند نیز اجرایی است. می‌توان بیمار کایروپراکتیک را در دسته خمش و کشش دو طرفه طبقه بندی کرد تا تنوعی که برای آن بیمار بهترین است تعیین شود.
مثلا:
- اگر بیمار احساس می‌کند بهترین حالت هنگام خم شدن (فلکشن) است، ورزش‌هایی که باعث خم شدن کمر می‌شوند مانند کشیدن زانوها به سمت سینه، چرخش خلفی لگن، خم شدن از حالت نشسته به جلو و سایر موارد معمولاً مفید هستند.
- اگر یک بیمار از نظر کششی حداقل علامت داشته باشد، به خصوص اگر درد پا متمرکز یا رو به کاهش باشد (اکستنشن)، تمرینات فشاری معمولاً بهترین نتیجه را دارند.
تمرینات دیگری که می‌توانند به کاهش کمردرد کمک کنند عبارتند از:
- تقویت عضلات تثبیت کننده لگن (عضلات تنه)
- کشش همسترینگ، آداکتورها و سایر عضلات بیش از حد کوتاه یا سفت
- تحریک درونی یا ایجاد تعادل.
