با استفاده از روشهای نوین درمانی، بسیاری از شکستگیهای استخوانی بهبود مییابند و بدون هیچ مشکلی ترمیم میشوند. پس از درمان شکستگی استخوان، بافت جدید استخوان شروع به تشکیل میکند و قطعات شکسته به هم متصل میشوند. با این حال، در برخی موارد، حتی با استفاده از بهترین روشهای جراحی یا غیرجراحی، برخی شکستگیهای استخوانی بهبود نمییابند.
عدم پیوند نامیده میشود وقتی استخوان شکسته نتواند بهبود یابد و قطعات شکسته به هم متصل نشوند. این ممکن است به دلیل عوامل خطر مرتبط باشد که روند بهبودی استخوان را تاخیر میدهند. همچنین، در بعضی موارد، پیوند تاخیری نیز رخ میدهد که بهبودی شکستگی بیش از حد معمول زمان بر میشود. در کل، با استفاده از روشهای درمانی مناسب و با رعایت عوامل خطر، اکثر شکستگیهای استخوانی قابل بهبود است و بهبودی معمولاً در زمان مناسب رخ میدهد.
ترمیم استخوان
برای اینکه استخوان بهبود یابد، استخوان به ثبات کافی و خون رسانی نیاز دارد. تغذیه مناسب همچنین در ترمیم استخوان نقش دارد.
• ثبات. تمام معالجه استخوانهای شکسته از یک قانون اساسی پیروی میکند: قطعات شکسته باید دوباره در جای خود قرار بگیرند و از جابجایی آنها در جای خود تا بهبودی جلوگیری شود. برخی از شکستگیها را میتوان با گچ در موقعیت خود قرار داد. برخی از شکستگیها نیاز به جراحی با دستگاه هایی مانند پیچ، صفحه، میله و قاب دارند.
• تأمین خون. خون اجزای لازم برای بهبود را به محل شکستگی منتقل میکند. این اجزا شامل اکسیژن، سلولهای بهبود دهنده و مواد شیمیایی مورد نیاز بدن برای بهبودی (عوامل رشد) هستند. خون رسانی به استخوان آسیب دیده معمولاً در طول دوره بهبودی خود به خود بر می گردد.
• تغذیه. استخوان شکسته نیز برای بهبودی به تغذیه کافی نیاز دارند. داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل که شامل پروتئین، کلسیم، ویتامین C و ویتامین D باشد بهترین راه برای اطمینان از تغذیه مناسب است. مکملهای غذایی که فراتر از نیاز روزانه باشند موثر نیستند. (استثنای نادر بیمار به شدت سو تغذیه با اندامهای آسیب دیده زیاد است. در این حالت، پزشک درباره دستورالعملهای رژیم غذایی بحث کرده و توصیههایی برای افزودن مکملهای غذایی ارائه میدهد.)
علل
دیر جوش خوردن و یا جوش نخوردن استخوان شکسته هنگامی اتفاق میافتد که استخوان فاقد ثبات کافی، جریان خون یا هر دو باشد. در صورت شکستن استخوان در اثر آسیب دیدگی با انرژی زیاد مانند تصادف با اتومبیل، احتمال این که آسیب دیدگی شدید در خون رسانی به استخوان شکسته وجود داشته باشد نیز بیشتر است.
عوامل خطر
عوامل مختلفی خطر دیر جوش خوردن و یا جوش نخوردن استخوان شکسته را افزایش میدهد.
• استفاده از تنباکو یا نیکوتین به هر شکلی (استعمال دخانیات، تنباکو جویدن و استفاده از آدامس یا سایر شکلهای نیکوتین) باعث تأخیر در ترمیم استخوان شده و احتمال عدم اتصال مجدد را افزایش میدهد.
• سن بالاتر
• کم خونی شدید
• دیابت
• سطح پایین ویتامین D
• کم کاری تیروئید
• تغذیه نامناسب
• داروهایی از جمله داروهای ضد التهاب مانند آسپرین، ایبوپروفن و پردنیزون. پزشک و بیمار باید همیشه درباره خطرات و مزایای استفاده از این داروها در هنگام بهبود شکستگی صحبت کنند
• عفونت
• وقفه ای پیچیده که باز یا مرکب باشد
تأمین خون در جوش خوردن استخوانها
اگر استخوان آسیب دیده خون رسانی محدودی داشته باشد، دیر جوش خوردن و یا جوش نخوردن استخوان شکسته اتفاق میافتد.
• بعضی از استخوانها مانند استخوانهای انگشت پا دارای ثبات ذاتی و خون رسانی عالی هستند. با حداقل درمان میتوان انتظار داشت که بهبود یابند.
• در بعضی از استخوانها مانند استخوان فوقانی ران (سر و گردن ران) و استخوان کوچک مچ دست (اسکافوئید)، خون رسانی محدودی دارد. با شکسته شدن این استخوانها میتوان منبع خون را از بین برد.
• بعضی از استخوانها مانند استخوان ران (تیبیا) خون رسانی متوسطی دارند، با این وجود آسیب میتواند آن را مختل کند. به عنوان مثال، یک آسیب دیدگی با انرژی زیاد میتواند به پوست و عضله بالای استخوان آسیب برساند و خون رسانی خارجی را از بین ببرد. علاوه بر این، آسیب میتواند خون رسانی داخلی موجود در مغز در مرکز استخوان را از بین ببرد.
علائم
بیمارانی که از عدم اتصال رنج میبرند، معمولاً مدتها پس از از بین رفتن درد اولیه شکستگی، در محل وقفه احساس درد میکنند. این درد ممکن است به مدت ماهها یا حتی سالها ادامه داشته باشد. این درد ممکن است ثابت باشد و در طول زمان تغییر نکند، یا فقط در صورت استفاده از قسمت شکسته از دست یا پا اتفاق بیفتد.
معاینه پزشک
برای تشخیص دیر جوش خوردن و یا جوش نخوردن استخوان شکسته، پزشک از مطالعات تصویربرداری استفاده میکند که تصاویر مفصلی از استخوان و بافت های نرم اطراف را ارائه میدهد. بسته به اینکه کدام استخوان درگیر باشد، این آزمایشات ممکن است شامل اشعه ایکس، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI) باشد. مطالعات تصویربرداری به پزشک اجازه میدهد استخوان شکسته شده را ببیند و روند بهبودی آن را دنبال کند.
اگر پزشک یک یا چند مورد از موارد زیر را پیدا کند، عدم پیوند تشخیص داده میشود:
- درد مداوم در محل شکستگی
- شکاف مداوم و بدون وجود استخوان در محل شکستگی
- وقتی مطالعات تصویربرداری مکرر طی چندین ماه مقایسه میشود، هیچ پیشرفتی در ترمیم استخوان وجود ندارد
- بهبود ناکافی در یک دوره زمانی که معمولاً برای بهبود طبیعی کافی است
در صورت تشخیص دیر جوش خوردن و یا جوش نخوردن استخوان شکسته توسط پزشک، ممکن است برای بررسی علت، آزمایش خون را تجویز کند. این آزمایشات ممکن است عفونت یا بیماری پزشکی دیگری را نشان دهد که ممکن است باعث بهبودی استخوان شود، مانند کم خونی یا دیابت.
درمان
درمان های غیر جراحی و جراحی برای عدم اتحاد مزایا و معایبی دارد. بیش از یک گزینه ممکن است مناسب باشد. با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات منحصر به فرد درمان به پزشک صحبت کنید. پزشک گزینه درمانی مناسب شما را توصیه میکند.
درمان غیر جراحی
برخی از موارد دیر جوش خوردن و یا جوش نخوردن استخوان شکسته را میتوان بدون جراحی درمان کرد. رایج ترین درمان غیر جراحی، محرک استخوان است. این دستگاه کوچک امواج الکترومغناطیسی مافوق صوت یا پالس را تحریک میکند و باعث بهبودی میشود. بیمار از 20 دقیقه تا چند ساعت روزانه محرک را روی پوست قرار میدهد. این روش درمانی باید هر روز استفاده شود تا موثر واقع شود.
درمان جراحی
در صورت عدم موفقیت در روشهای غیر جراحی، جراحی مورد نیاز است. در صورت عدم موفقیت در جراحی اول ممکن است به جراحی دوم نیز نیاز داشته باشید. گزینههای جراحی شامل پیوند استخوان یا جایگزین پیوند استخوان، تثبیت داخلی و یا تثبیت خارجی است.
- پیوند استخوان. در طی این روش، استخوان از قسمت دیگری از بدن در محل شکستگی برای “شروع به کار” روند بهبودی است. پیوند استخوان داربستی را فراهم میکند که ممکن است استخوان جدید روی آن رشد کند. پیوند استخوان همچنین سلولهای استخوانی تازه و مواد شیمیایی طبیعی را که بدن برای ترمیم استخوان مورد نیاز است، تأمین میکند.
در طی این عمل، یک جراح برشی ایجاد میکند و قطعات استخوان را از مناطق مختلف بر روی بیمار خارج میکند. سپس این موارد به محل غیر جوش خورده پیوند می شوند. لبه لگن یا “تاج ایلیاک” اغلب برای برداشت استخوان استفاده میشود. اگرچه برداشت استخوان ممکن است دردناک باشد، اما مقدار استخوان برداشته شده معمولاً مشکلات عملکردی، ساختاری یا زیبایی ایجاد نمیکند.
o آلوگرافت (پیوند استخوان جسد). پیوند استخوان آلوگرافت (جسد) از برداشت استخوان از بیمار جلوگیری میکند، بنابراین درد ناشی از درمان عدم پیوند را کاهش میدهد. مانند پیوند استخوان سنتی، داربست برای بهبود استخوان بیمار در سراسر ناحیه عدم اتصال است. با گذشت زمان، استخوان بیمار جایگزین استخوان جسد میشود. اگرچه خطر ابتلا به عفونت وجود دارد، پیوند استخوان جسد فرآوری و استریل میشود تا این خطر به حداقل برسد.
o جایگزینهای پیوند استخوان و یا استئوبیولوژی. همانند آلوگرافت، جایگزینهای پیوند استخوان از روش برداشت استخوان و درد مربوط به آن جلوگیری میکنند. اگرچه جایگزینهای پیوند استخوان سلولهای استخوانی تازه ای را که برای بهبود طبیعی لازم است تأمین نمیکنند، اما مواد شیمیایی داربست مورد نیاز برای رشد را فراهم میکنند.
بسته به نوع دیر جوش خوردن و یا جوش نخوردن استخوان شکسته، از هر یک از مواد فوق یا ترکیبی از مواد، ممکن است برای رفع عدم اتصال استفاده شود.
پیوند استخوان (یا جایگزینهای پیوند استخوان) به تنهایی هیچ ثبات در محل شکستگی ایجاد نمیکند. تا زمانی که عدم پیوستگی ذاتاً پایدار نباشد، ممکن است برای بهبود ثبات به روشهای جراحی بیشتری (فیکساسیون داخلی یا خارجی) نیاز داشته باشید.
- تثبیت داخلی. تثبیت داخلی عدم اتصال استخوان را تثبیت میکند. جراح صفحات و پیچ های فلزی را به قسمت خارجی استخوان متصل میکند و یا میخ (میله ای) را در کانال داخلی استخوان قرار میدهد.
اگر بعد از جراحی فیکساسیون داخلی جراحی ایجاد شود، ممکن است برای افزایش ثبات، جراحی فیکساسیون داخلی دیگری نیز لازم باشد. جراح ممکن است از دستگاه سفت و سختتری مانند میله بزرگ تر (میخ) یا صفحه بلندتر استفاده کند. برداشتن ناخن که قبلاً فرو رفته و قرار دادن ناخن بزرگتر (تعویض ناخن) باعث افزایش ثبات و تحریک ترمیم استخوان میشود. فیکساسیون داخلی را میتوان با پیوند استخوان برای کمک به ثبات و تحریک بهبودی ترکیب کرد.
تثبیت خارجی. تثبیت خارجی استخوان آسیب دیده را نیز تثبیت میکند. جراح یک قاب سفت و سخت را به خارج از بازو یا پای آسیب دیده متصل میکند. این قاب با سیم یا سنجاق به استخوان متصل میشود. اگر بی ثباتی به عدم اتصال کمک کند، ممکن است از فیکساسیون خارجی برای افزایش پایداری محل شکستگی استفاده شود. تثبیت خارجی میتواند عدم اتصال را در بیمار مبتلا به از دست دادن استخوان و یا عفونت درمان کند.
