روماتیسم مفصلی لگن نوعی آرتریت التهابی و یک بیماری خود ایمنی است. به دلایلی که هیچ کسی بطور کامل نمی‌داند، در روماتیسم مفصلی سیستم ایمنی –که با حمله به سلول‌های خارجی مانند ویروس‌ها و باکتری‌ها از سلامت ما محافظت می‌کند- به بافت‌های خود بیمار و بخصوص سینوویوم که یک غشای نازک روی مفاصل است حمله می‌کند. در نتیجه‌ی این حمله، مایعات روی مفاصل جمع می‌شوند که باعث درد و التهاب که سیستمیک است –یعنی می‌تواند در کل بدن رخ دهد- می‌گردد.
درمان نکردن رماتیسم مفصلی چه عوارضی دارد؟
روماتیسم مفصلی یک بیماری خود ایمنی است که می‌تواند بر اندام‌های شما نیز تاثیر بگذارد و باعث علائم خفیف تا شدیدی گردد. انجام درمان مناسب برای روماتیسم مفصلی در اسرع وقت بسیار مهم است. مراقبت مناسب برای این بیماری می‌تواند احتمال بهبودی و کاهش میزان آسیب مفصل و التهاب را افزایش دهد. در صورت درمان زود هنگام می‌توان از بسیاری از عوارض روماتیسم مفصلی مانند موارد زیر جلوگیری کرد یا آنها را به تاخیر انداخت:
- آسیب به استخوان و مفصل
- از بین رفتن مفصل
- پوکی استخوان
- اختلال در زندگی
- مشکلات روانی
پزشکان ما در کلینیک امید برای درمان روماتیسم مفاصل، ابتدا با استفاده از معاینات دقیق به ارزیابی میزان آسیب وارده به استخوان لگن و بررسی وجود دردهای ارجاعی می‌پردازند و در صورت نیاز آزمایشات خون و تصویر برداری‌های لازم از مفصل لگن درخواست می‌شود .سپس با ارائه برنامه درمانی اثر بخش و پیشرفته با رویکرد پلکانی یعنی شروع درمان با روش‌های درمانی ساده مانند ورزش و فیزیوتراپی و سپس متدهای پیشرفته مانند انواع تزریق‌ها ازجمله اوزون، استروئید و PRP به شما در غلبه به این بیماری کمک می‌کنند. تزریقات در کلینیک امید تحت هدایت دستگاه سونوگرافی انجام می‌پذیرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر و یا رزرو نوبت با شماره تلفن 02122780702 تماس حاصل فرمایید.
علل روماتیسم مفصلی لگن چیست؟
علت دقیق روماتیسم مفصلی ناشناخته است. ممکن است یک ویروس یا باکتری موجب فعال شدن بیماری در افراد دارای پیش زمینه‌ی ژنتیکی ابتلا به روماتیسم مفصلی گردد. بسیاری از پزشکان عقیده دارند که روماتیسم مفصلی یک بیماری خود ایمنی است که در آن بافت سینوویال مفصل توسط سیستم ایمنی خود فرد مورد حمله قرار می‌گیرد. شروع روماتیسم مفصلی اغلب در میانسالی رخ داده و در میان زنان شایع‌تر است.
علائم این بیماری چیست؟
علائم اصلی روماتیسم مفصلی لگن شبیه به آرتروز می‌باشد مانند درد، تورم و فقدان حرکت. علاوه بر این، علائم دیگر ممکن است شامل از دست دادن اشتها، تب، کمبود انرژی، کم خونی و گره‌های روماتوئید (توده‌های بافت زیر پوست) باشند. افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی بطور معمول دارای دوره‌هایی از تشدید بیماری یا حملاتی هستند که چندین مفصل ممکن است دردناک و سفت گردند.
پزشکان چگونه بیماری را تشخیص می‌دهند؟
روماتیسم مفصلی لگن را می‌توان با معاینه فیزیکی تشخیص داد. پزشک از بیمار می‌خواهد که لگن خود را در جهات مختلف حرکت دهد تا بفهمد حرکت در کدام جهت دردناک یا به سختی انجام می‌شود. رادیوگرافی و تست‌های آزمایشگاهی ممکن است برای تشخیص یا بررسی سایر بیماری‌ها تجویز شوند. رادیوگرافی ممکن است نازک شدگی یا ساییدگی در استخوان یا کمبود فضای مفصلی را نشان دهد. بررسی‌های آزمایشگاهی وجود یک عامل روماتوئید یا پادتن‌های دیگر را نشان خواهد داد.
درمان
پزشک می‌تواند گزینه‌های درمانی مختلفی را بسته به شدت روماتیسم مفصلی و تاثیر آن روی مفاصل و کل بدن توصیه کند.
دارو و کورتیکواستروئیدها
درمان روماتیسم مفصلی ممکن است شامل مصرف داروهایی مانند داروی ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID)، آسپرین و مسکن باشد. کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون ممکن است تجویز شوند که در کاهش التهاب همراه با روماتیسم مفصلی موثر هستند. عوارض جانبی می‌توانند در اثر استفاده از کورتیکواستروئیدها رخ دهند و نظارت دقیق توسط یک پزشک ضروری است. محققان پیشرفت‌هایی را در درمان روماتیسم مفصلی بدست آورده‌اند و داروهای جدیدی در دسترس هستند.
فیزیوتراپی
روماتیسم مفصلی باعث درد و مشکل در حرکت در بسیاری از افراد می‌گردد اما دستیابی به یک زندگی بدون درد با فیزیوتراپی امکان پذیر است. در فیزیوتراپی پزشک ممکن است درمان‌های زیر را توصیه کند:
- تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS) با جلوگیری از رسیدن سیگنال‌های درد به نخاع عمل می‌کند. این روش همچنین اسپاسم‌های عضلانی را کاهش می‌دهد.
- اولتراسوند از طریق امواج صوتی گرما تولید می‌کند که گردش خون را افزایش داده و درد، التهاب و سفتی مفصل را کاهش می‌دهد.
- سرما درمانی گردش خون را کاهش می‌دهد که در نهایت باعث کاهش تورم می‌گردد. برای مثال، یک کمپرس سرد ممکن است روی نواحی دردناک قرار داده شود.
- گرما درمانی تنش عضلانی را کاهش داده و باعث تسریع جریان خون به ناحیه‌ی دردناک می‌شود. برای مثال، یک پارچه‌ی مرطوب و گرم را می‌توان برای افزایش جریان خون مورد استفاده قرار داد.
- ماساژ می‌تواند تنش عضلانی را کاهش داده و جریان خون را افزایش دهد. این روش همچنین یک راه عالی برای کمک به کنترل استرس (که بخصوص برای افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی مهم است) می‌باشد.
اوزون درمانی
اوزون درمانی شامل استفاده از اوزون با درجه پزشکی که یک نوع بسیار واکنشی از اکسیژن خالص است به منظور ایجاد یک پاسخ جسمانی در بدن می‌باشد. بدن دارای قابلیت تجدید و بازسازی خود است. هنگامی که بدن بیمار می‌شود علت آن مسدود شدن چنین پتانسیل و قابلیتی است. خواص واکنشی اوزون باعث تحریک بدن برای از بین بردن تمام این موانع می‌گردد و در نتیجه به بدن این امکان را می‌دهد تا برای بهبود خود تلاش کند. اوزون یک دارو نمی‌باشد بلکه باعث تحریک بدن برای انجام واکنش مناسب می‌گردد.
پی آر پی
پلاسمای غنی از پلاکت (پی آر پی) می‌تواند یک درمان جایگزین برای روماتیسم مفصلی باشد. پی آر پی با آزادسازی سلول‌های بنیادی بالغ که در بافت وجود دارند باعث تحریک و تسریع فرایند طبیعی ترمیم آسیب‌های بافت نرم و آرتروز می‌شود. یک محلول غلیظ از پلاکت‌های خون بیمار حاوی سلول‌های ترمیم کننده به نام آلفا گرانول و پلاسما به بافت آسیب دیده تزریق شده و منجر به رشد سلول جدید و افزایش جریان خون می‌گردد.
ورزش برای روماتیسم مفصلی
اگر دچار روماتیسم مفصلی باشید، می‌دانید که ورزش برای شما خوب است. بیماران مبتلا به این بیماری که ورزش می‌کنند درد کمتری نسبت به سایر بیماران دارند. ورزش می‌تواند به بهبود خلق و خو، بهبود عملکرد مفصل و جلوگیری از ضعف و تحلیل عضله کمک کند.
در ادامه برخی از ورزش‌های مخصوص بیماری روماتیسم مفصلی ارائه شده است.
ورزش در آب
افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی بعد از شرکت در جلسات آب درمانی –ورزش در آب گرم- نسبت به سایر فعالیت‌ها احساس بسیار بهتری خواهند داشت. آب درمانی همچنین باعث بهبود خلق و خو و تندرسی کلی فرد می‌گردد.
تمرینات مبتنی بر آب مانند شنا کردن و ورزش‌های آبزی استفاده از مفاصل متاثر را نیز بهبود بخشیده و درد را کاهش می‌دهد.
تای چی
تای چی یک هنر رزمی سنتی چینی است که حرکات آرام و ملایم را با تمرکز ذهنی ترکیب می‌کند. این ورزش عملکرد و سفتی عضله را بهبود بخشیده و درد و میزان استرس را در بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی کاهش می‌دهد.
دوچرخه سواری
در صورتی که مبتلا به روماتیسم مفصلی باشید، افزایش ضربان قلب ضروری است. زیرا افراد مبتلا به این بیماری بیشتر در خطر بیماری‌های قلبی عروقی هستند. دوچرخه سواری یک تمرین عالی و کم فشار است که نسبت به سایر ورزش‌های هوازی کمتری به مفاصل فشار وارد می‌کند.
دوچرخه سواری به حفظ سلامت قلب و عروق، افزایش قدرت پا و کاهش سفتی در صبح کمک می‌کند. شما می‌توانید در فضای بیرون دوچرخه سواری کنید، به یک گروه دوچرخه سواری ملحق شوید یا از یک دوچرخه ثابت در باشگاه یا خانه‌ی خود استفاده کنید.
پیاده روی
پیاده‌روی در پارک ممکن است بسیار ساده به نظر برسد، اما یکی از ساده‌ترین و راحت‌ترین انواع ورزش است. پیاده‌روی علاوه بر افزایش ضربان قلب باعث شل شدن مفاصل و کمک به کاهش درد می‌گردد. تنها ۳۰ دقیقه پیاده‌روی در روز می‌تواند موجب بهبود خلق و خو نیز بشود.
اگر در حفظ تعادل خود مشکل دارید، می‌توانید از عصای پیاده‌روی استفاده کنید. در صورتی که شرایط آب و هوایی مساعد نیست، می‌توانید به سالن‌های سرپوشیده بروید یا برای خود تردمیل تهیه کنید.
یوگا
یوگا که حالات بدن را با تنفس و تمدد اعصاب ترکیب می‌کند به بهبود علائم روماتیسم مفصلی نیز کمک خواهد کرد. افراد جوان‌تر مبتلا به روماتیسم مفصلی که یوگا انجام می‌دهند متوجه بهبود درد و خلق و خوی خود می‌گردند. یوگا می‌تواند به بیماران برای بهبود انعطاف پذیری و دامنه‌ی حرکتی آنها کمک کند.
انواع دیگر حرکات کششی
پزشکان اغلب حرکات کششی را برای بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی توصیه می‌کنند. حرکات کششی باید عضلات لگن، پشت و جلوی ران‌ها و عضلات ساق پا را درگیر کند. در ابتدای صبح چند حرکت کششی را انجام دهید، به جای نوشیدن قهوه در طول روز حرکات کششی انجام دهید یا به مدت چند دقیقه در محل کار خود این حرکات را انجام دهید.
تمرینات تقویتی
روماتیسم مفصلی اغلب منجر به ضعف عضلات می‌شود که می‌تواند درد مفصل را بدتر کند. تمرینات تقویتی به کاهش درد و افزایش توان عضله کمک می‌کند. عضلات قوی‌تر بهتر می‌توانند به مفاصل کمک کرده و انجام فعالیت‌های روزانه را بسیار آسان‌تر می‌کنند.
سعی کنید هفته‌ای دو تا سه بار با وزنه تمرین کنید. همچنین می‌توانید از کش‌های ورزشی نیز استفاده نمایید به شرطی که انگشتان و مچ دستان شکل مناسبی داشته باشند. با پزشک خود مشورت کنید و در صورتی که نگران بلند کردن وزنه یا استفاده از کش‌های ورزشی به تنهایی هستید می‌توانید با یک مربی ورزشی تمرین کنید.
