ناپروکسن: موارد مصرف، عوارض جانبی و تداخلات دارویی

ناپروکسن به یک داروی غیراستروئیدی و ضدالتهاب گفته می شود. ناپروکسن از طریق نسخه قابل دسترس می باشد و افراد می توانند انواع آن را با قدرت کم و بدون نسخه دریافت کنند. قرص های ناپروکسن به صورت نسخه ای با نام برندهای Anaprox DS، Naprelan و Naprosyn در دسترس می باشند. این داروها به صورت داروهای عمومی نیز شناخته می شوند.

ناپروکسن چیست؟

ناپروکسن به داروی ضد دردی گفته می شود که التهاب و سفتی مفصل ها را تسکین می دهد. دیگر داروهای غیراستروئیدی و ضدالتهاب در طبقه بندی های مشابه دارویی، استیل سالیسیلیک اسید، دیکلوفِناک، ایبوپروفن، و مِلوکسیکَم می باشند.

کارکرد ناپروکسن از طریق مسدود کردن آنزیم تشکیل دهنده پروستاگلاندین ها می باشد. پروستاگلاندین ها نقش ضروری را در التهابات ایفا می کنند. بدن، پروستاگلاندین ها را در ناحیه بافت آسیب دیده تولید می کند و قرمزی، حرارت، ورم و درد را به وجود می آورد.

ناپروکسن به صورت ناپروکسن معمولی یا ناپروکسن سدیم در دسترس می باشد. تفاوت عمده بین ناپروکسن معمولی و ناپروکسن سدیم این است که ناپروکسن سدیم با سرعت بیشتری جذب می شود.

بدن به سطوح اوج ناپروکسن معمولی در 2-4 ساعت و ناپروکسن سدیم در 1-2 ساعت می رسد و این بدان معنی است که ناپروکسن سدیم قدرت جذب بیشتری نسبت به ناپروکسن معمولی دارد.

دلیل استفاده از این دارو

قرص های نسخه ای ناپروکسن برای درمان درد و التهاب در وضعیت های گوناگون استفاده می شوند. این دارو برای درمان موارد زیر تأیید شده است:

• آرتروز روماتوئید
• استئوآرتریت
• روماتیسم ستون فقرات
• آرتریت نوجوانان
• درد دوران قاعدگی
• تاندونیت
• بورسیت (آماس کیسه هاس مفصلی)
• علائم نقرس

نحوه کارکرد

قرص های نسخه ای ناپروکسن مربوط به یک طبقه بندی از داروها با نام غیراستروئیدی و ضدالتهاب می باشند. داروهای غیراستروئیدی و ضدالتهاب به کاهش درد، التهاب و تب کمک می کنند. نحوه کارکرد این دارو و کاهش درد توسط آن، به طور کلی مشخص نشده است. این دارو ممکن است با کاهش سطوح پروستاگلاندین، به کم کردن ورم کمک کند. این امر به خاطر مواد هورمون مانندی می باشد که التهاب را معمولاً به وجود می آورد.

چگونگی استفاده از ناپروکسن

تمام دوزها و انواع احتمالی این دارو ممکن است در اینجا مطرح نگردد. دوز شما، نوع آن و زمانی که شما باید آن را مصرف کنید، به موارد زیر بستگی دارد:

• سن شما
• وضعیتی که تحت درمان قرار دارد.
• شدت وضعیت و شرایط شما
• موارد دیگر پزشکی که ممکن است داشته باشید.
• نحوه عکس العمل شما نسبت به دوز اول

دوزها و انواع آن

ناپروسکن به صورت قرص، کپسول های مایع و نوع تمام مایع در دسترس می باشد. دوز داروی ناپروکسنی که یک فرد احتیاج دارد، به دلیل استفاده شما از دارو بستگی خواهد داشت. یک قانون عمومی این است که کم تأثیرترین دوز برای کمترین زمان ممکن استفاده شود. این گونه دوزها از ایجاد عوارض جانبی جلوگیری می کنند.

پزشکان به افراد توصیه می کنند تا ناپروکسن و دیگر داروهای غیراستروئیدی و ضدالتهاب را، برای جلوگیری از عوارض جانبی دستگاه گوارش، همراه با غذا مصرف کنند.

درد خفیف تا متوسط

برای تب و درد خفیف تا متوسط، بزرگسالان بین 12 تا 65 سال می توانند هر 12 ساعت از یک قرص 220 میلی گرمی ناپروکسن استفاده کنند. کودکان زیر 12 سال نباید از ناپروکسن استفاده کنند، مگر آن که پزشک توصیه کرده باشد.

استئوآرتریت، آرتروز روماتوئید، روماتیسم ستون فقرات

افراد می توانند علائم استئوآرتریت را مدیریت کنند. استئوآرتریت که معمولاً با نام آرتروز، آرتروز روماتوئید و روماتیسم ستون فقرات شناخت می شود، با استفاده از یک دوز 220 میلی گرم تا 500 میلی گرم ناپروکسن از یک محل مورد تأیید و در هر 12 ساعت مدیریت می شود. ناپروکسن این شرایط را درمان نمی کند، ولی باعث تسکین درد و التهاب می شود.

نقرس مزمن

افرادی که تجربه نقرس مزمن را دارند، ممکن است 825 میلی گرم برای یک دوز، همراه با 275 میلی گرم به مدت هر 8 ساعت از یک محل مورد تأیید، استفاده کنند.

آرتروز روماتوئید نوجوانان

پزشکان می توانند برای مدیریت درد و التهاب ایجاد شده توسط آرتروز روماتوئید نوجوانان، ناپروکسن را تجویز کنند. افراد می توانند میزان تعلیق مایع ناپروکسن را برای کودکان 2 سال یا بزرگتر، مدیریت کنند. دوز توصیه شده، مقدار 10 میلی گرم برای هر کیلوگرم یا میلی گرم/کیلوگرم می باشد. این دوز به دو دوز کوچکتر با مدت زمان مصرف 12 ساعت از یکدیگر تقسیم بندی شده است.

سردردها

استفاده از ناپروکسن برای تسکین درد ناشی از سردرد و میگرن، بحث برانگیز می باشد. افراد می توانند از ناپروکسن سدیم 550 میلی گرمی از یک محل مورد تأیید هر 12 ساعت استفاده کنند و مقدار آن را به 825 میلی گرم در صورت نیاز افزایش دهند. دوز روزانه نباید از 1375 میلی گرم بیشتر شود.

ناپروکسن سدیم آهسته تر از ناپروکسن معمولی و دیگر داروهای غیراستروئیدی و ضدالتهاب تجزیه می شود. این بدان معنی است که ناپروکسن سدیم باید بیشتر از دیگر داروهای ضدالتهاب فعال بماند. با این حال، پس از 2 ساعت، تسکین سردرد با ناپروکسن سدیم کمتر از دیگر داروهای غیراستروئیدی و ضدالتهاب خواهد بود.

با این که از ناپروکسن می توان برای کاهش درد سردردها و میگرن استفاده کرد، داروهای غیراستروئیدی و ضدالتهاب دیگر تسکین درد بهتری را انجام خواهند داد.

بیشترین دوز مصرفی روزانه توصیه شده 

افراد باید ناپروکسن بدون نسخه را برای مدت کوتاه بین 3 تا 5 روز برای درد و کمتر از 3 روز برای تب، مورد استفاده قرار دهند. اگر نیاز به درمان مداوم داشته باشند، افراد ابتدا باید با پزشک خود مشورت کنند.

برای کودکان بین 2 تا 12 سال، بیشترین دوز روزانه مصرفی از محل مورد تأیید، مقدار 20 میلی گرم / کیلوگرم می باشد. بیشتر از 1000 میلی گرم در 24 ساعت نباید استفاده شود. در داروهای بدون نسخه، کودکان 12 ساله و بزرگتر نباید بیشتر از 660 میلی گرم در 24 ساعت را مصرف کنند.

عوارض جانبی ناپروکسن

قرص های نسخه ای ناپروکسن ممکن است باعث ایجاد خواب آلودگی شود. شما نباید رانندگی کنید، از ماشین آلات استفاده کرده، یا از انجام فعالیت هایی که نیاز به هشیاری دارد، تا زمان بازگشت به عملکرد عادی، جلوگیری کنید. این دارو همچنین می تواند منجر به ایجاد دیگر عوارض جانبی شود.

عوارض جانبی رایج تر

عوارض جانبی رایج تر که در اثر استفاده از قرص ناپروکسن به وجود می آیند، عبارتند از:

• دل درد
• یبوست
• اسهال
• سوزش سردل
• حالت تهوع و استفراغ
• سرگیجه

عوارض جانبی خفیف ممکن است پس از گذشت چند روز یا چند هفته از بین بروند. با پزشک یا داروساز خود در صورت شدت یافتن یا عدم پایان یافتن عوارض جانبی، صحبت کنید.

عوارض جانبی جدی

با دکتر خود در صورت داشتن عوارض جانبی جدی، فوراً تماس بگیرید. در صورتی که خطرناک بودن علائم خود را احساس می کنید، یا فکر می کنید که یک فوریت پزشکی دارید، با اورژانس تماس بگیرید. عوارض جانبی جدی و علائم آن شامل موارد زیر می شوند:

• درد قفسه سینه
• یا مشکل در تنفس کردن
• ضعف در یک یا بخشی از بدن خود
• مشکل در صحبت کردن
• ورم کردن صورت یا گلو
• فشار خون بالا
• خونریزی و زخم در معده و روده ها، با علائمی از جمله:
  • دل درد
  • استفراغ خونی
  • خون در مدفوع شما
  • مدفوع سیاه و چسبناک
  • حمله آسمی در افرادی که با بیماری آسم دست و پنجه نرم می کنند
  • تعداد کم گلبول های قرمز، که می تواند منجر به ایجاد فرسودگی، بی حالی و ضعف گردد.
  • زرد شدن پوست یا سفیدی چشمان شما
  • اضافه وزن غیرعادی یا ورم کردن بازوها، ساق های پا، دست ها، و پاها
  • جوش و دانه های پوستی یا تاول ها به همراه تب

ناپروکسن ممکن است با داروهای دیگر تعامل برقرار کند

قرص های ناپروکسن می توانند با دیگر داروها، ویتامین ها، یا داروهای گیاهی که ممکن است شما در حال استفاده باشید، تعامل داشته باشند. یک تعامل هنگامی اتفاق می افتد که در آن یک ماده قادر است تا روش عملکرد یک دارو را تغییر دهد. این امر می تواند خطرناک باشد یا از عملکرد صحیح دارو جلوگیری کند.

برای جلوگیری از ایجاد تعامل، پزشک شما باید به دقت تمام داروهای مصرفی شما را مدیریت کند. حتماً دکتر خود را در جریان استفاده از داروها، ویتامین ها، یا داروهای گیاهی خود قرار دهید. برای اینکه روش تعامل این دارو را با عوامل دیگری که در حال استفاده هستید بدانید، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید. نمونه هایی از دارو که می توانند باعث ایجاد تعامل با ناپروکسن شوند، در زیر آورده شده است.

داروهای ضدافسردگی

ترکیب کردن بازدارنده های بازجذب سروتونین (SSRIs) با ناپروکسن می تواند ریسک خونریزی معده و روده ها را افزایش دهد. نمونه هایی از این داروها عبارتند از:

• Citalopram
• Fluoxetine
• Fluvoxamine
• Paroxetine

داروهای فشار خون

ناپروکسن ممکن است بر روی عملکرد داروهای فشار خون شما تأثیر بگذارد و باعث عدم کارکرد آن ها شود. اگر سن شما از 65 سال عبور کرده باشد، ترکیب کردن ناپروکسن با داروهای فشار خون بخصوص ممکن است منجر به آسیب دیدن کلیه های شما شود. نمونه هایی از این داروها عبارتند از:

• بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین
• مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین
• مسدود کننده های بتا مانند Propranolol
• داروهای ادرارآور (دیورتیک ها)

داروهایی که منجر به سوزش سر دل می شوند و داروهایی که از شکم محافظت می کنند

استفاده از هر کدام از این داروها با ناپروکسن ممکن است باعث شود تا ناپروسکن آهسته تر درد شما را تسکین دهد:

• آلومینیوم هیدروکسید
• منیزیم اکسید
• سوکرالفات

داروهای غیراستروئیدی و ضدالتهاب

ترکیب کردن ناپروکسن با دیگر داروهای غیراستروئیدی و ضدالتهاب، ریسک خونریزی معده و روده ها را در شما افزایش خواهد داد. نمونه هایی از این داروها عبارتند از:

• آسپرین
• ایبوپروفن
• اِتودولاک
• دیکلوفِناک
• فلوربیپروفن
• کتوپروفن
• کتورولاک

کلستیرامین

اگر شما کلستیرامین را همراه با ناپروکسن استفاده کنید، بدن شما ممکن است ناپروکسن را آهسته تر از حد معمول جذب کند. این عمل، زمان بیشتری را برای اثر کردن نیاز خواهد داشت.

لیتیم

اگر شما ناپروکسن را همراه با لیتیم مصرف کنید، ممکن است سطح لیتیم در بدن شما به میزان خطرناکی بالا رود.

متوترکسات

استفاده متوترکسات همراه با ناپروکسن، می تواند منجر به ایجاد سطوح خطرناکی از متوترکسات در بدن شما شود.

وارفارین

استفاده از وارفارین همراه با ناپروکسن، می تواند ریسک خونریزی در معده و روده های شما را افزایش دهد.